Informator

Środki transportu
KOLEJ
Po szynach jeździły parowozy wynalezione ponad sto lat przed czasem, w którym dzieje się akcja na naszym forum. Żeby nie wgłębiać się w szczegóły budowy tego ustrojstwa powiem tylko, że maszynista i palacz chronieni byli budką przed warunkami atmosferycznymi i pędem powietrza, a maksymalna osiągana prędkość takiego parowozu sięgała 80 - 90 km/h (to niemal tyle samo, ile osiągają obecnie nasze pociągi...).
Niestety, nie było tak łatwo. Koleją można było się przemieszczać w północnej (Aleksandria - Suez - Kair - Asjut oraz Kair - Heluan w Egipcie, Algier - Oran w Algierii, Tunis - La Goulette - La Marsa w Tunezji) oraz w południowej Afryce (Durban - The Point, Kapsztad - Eersterivier - Wllington, Kapsztad - Wynberg; wszystko w Kraju Przylądkowym). Trzeba jeszcze dodać, że na północy budowano kolej normalnotorową (rozstaw torów 1435 mm), na południu zaś występowała kolej wąskotorowa (początkowo 700 mm, następnie 1037 mm).

STEROWCE
To takie cuś, co można w skrócie nazwać balonem ze śmigłem. Początkowo napełniane gorącym powietrzem, w krótkim czasie przeszły najpierw na łatwopalny wodór a następnie na bezpieczniejszy hel. W XIX wieku sterowce nie posiadały szkieletu.
W 1851 roku opracowano pierwowzór sterowca czyli balon zaopatrzony w śmigło napędzane maszyną parową. Rok później wzniósł się w powietrze i pokonał wyznaczoną trasę z prędkością 8 km/h. W 1884 roku, czyli rok przed naszą akcją, pojawił się sterowiec napędzany silnikiem elektrycznym. Osiągnął on prędkość około 20 km/h.
Nie mam jednak pojęcia na ile sterowce były popularne.

SAMOLOTY
brak

SAMOCHODY
brak

KARAWANY
Główny środek transportu czyli popylamy na piechotę. Większą część takiej karawany stanowili niewolnicy niosący bagaże podróżników, a było tego sporo - wyruszali przecież w dzicz nieprzebytą. Dodam tylko, że człowiek może przejść średnio 30 km dziennie, ale trzeba uwzględnić jeszcze trudne warunki, jakie panują na przykład w dżungli.

Notka historyczna
"KTO SZYBSZY I BARDZIEJ BEZWZGLĘDNY, TEN LEPSZY"
W 1885 roku na konferencji berlińskiej podjęto decyzję o rozbiorze Afryki (czy wam też się się kojarzy z naszą biedną Rzeczpospolitą Obojga Narodów?). Ustalono, że państwa europejskie posiadające swe bazy na wybrzeżach zajmą tereny w głębi kontynentu i będzie to zależne od ich możliwości wojskowych. A zatem ruuuuuszyyyyli! I zaczął się wyścig o Afrykę. Zawodnicy dotarli na metę w początkach dwudziestego wieku. A potem wybuchła pierwsza wojna światowa, bo Niemcy nie był zadowolony z wyników. To tak pokrótce.

EGIPT
Po przegranej przez Egipt wojnie z Turcją (1841), został on uzależniony finansowo od Wielkiej Brytanii, sam stał się zaś częścią Imperium Osmańskiego. W 1869 roku został wybudowany Kanał Sueski (przez francuza rękami egipskich chłopów - mówi się, że kanał ten leży na kościach fellahów). Kraj nie był w stanie spłacić pożyczek zagranicznych, majątek narodowy zaś (zakłady przemysłowe, koleje, banki, akcje Kanału Sueskiego) znalazł się w rękach brytyjskich. Po buncie w 1882 roku wojska brytyjskie zajęły Aleksandrię, Kanał Sueski i wreszcie cały Egipt ustanawiając go swoim protektoratem. Nie trzeba mówić, że Arthur prowadził politykę wyzysku, prawda?

POWSTANIE MAHDIEGO
Jeśli czytaliście powieść "W pustyni i w puszczy" powinniście kojarzyć coś takiego, jak Powstanie Mahdiego. Ogólnie rozchodziło się o to, że Mahdi żył sobie w Sudanie, a Sudan był podporządkowany Egiptowi, który - jak już wyżej napisałam - był podporządkowany Wielkiej Brytanii i zarządzany przez Turków Osmańskich. Urzędnicy mówiący po turecku, fiskalna polityka władz i nieliczenie się z mieszkańcami podległego kraju wywołały niechęć miejscowej ludności. No i wtedy Mahdi ogłosił, że bóg zlecił mu misję oczyszczenia islamu i zniszczenia rządów egipskich, wrogich owemu islamowi. No i ludzie za nim poszli. Ruszył więc Mahdi z prymitywnie uzbrojoną armią, rozbił trzy armię egipskie, w końcu po długim oblężeniu i zaciętych walkach zdobył w 1884 roku Chartum, gdzie zginął brytyjski generał Charles Gordon. Sudan stał się wolny.
Kilka lat później Mahdiemu się zmarło, władzę przejął kolejny wódz, który zaczął najeżdżać na Egipt i Etiopię, mając nadzieję na poparcie tamtejszej ludności. Ale się przeliczył. Wojska brytyjskie ruszyły na ratunek Egiptowi i trzy lata później ostatecznie pokonały mahdystów. Sudan znów stał się zależny od Egiptu, a Egipt całkowicie oddał się Wielkiej Brytanii. Był to rok 1889.

WOJNY BURSKIE
A teraz przeniesiemy się na południe Afryki. Najpierw osiedlili się tam osadnicy holenderscy wypierając rdzenną ludność. Nazwali się oni Burami. Stworzyli sobie swoje małe państewko i żyli spokojnie aż do czasu, kiedy pojawili się tam Brytyjczycy i przejęli te tereny. Burowie więc przenieśli się dalej, zakładając w 1852 roku państwa Transwal i Orania na północ od Kraju Przylądkowego. Arthur i te państewka chciał mieć dla siebie więc je napadł, ale wojnę przegrał (I wojna burska: 1880 - 1881). W cztery lata później we wspomnianych państwach burskich odkryto bogate złoża diamentów i Arthiemu ponownie zaświeciły się oczka (ach, ta chciwość...) i znowu napadł na Burów. Nie udało mu się z wojskami, jakie miał na miejscu, więc zaczął sprowadzać sobie żołnierzy z Kanady, Nowej Zelandii i Australii.
W 1899 roku wybuchła II wojna burska. Na początku sukcesy odnosili osadnicy holenderscy, jednak nie trwało to długo - w ciągu niespełna roku wojna się skończyła sukcesem Wielkiej Brytanii. Walki partyzanckie trwały jeszcze dwa lata za sprawą niemieckiego wsparcia. W tym czasie Burowie zorganizowali pierwsze samodzielne oddziały komandosów, a Brytyjczycy pierwsze obozy koncentracyjne.
Po wojnie Burowie otrzymali szerokie samorządy i przejęli władzę w Związku Południowej Afryki (połączenie dwóch państw burskich i Kraju Przylądkowego). W 1911 owy Związek otrzymał status dominium brytyjskiego czyli zyskał największą autonomię, jaką mógł dostać będąc częścią Imperium Brytyjskiego.

TOWARZYSTWA AFRYKAŃSKIE
W 1788 roku założono w Londynie angielskie Towarzystwo Afrykańskie. Jego celem były badania geograficzne, przyrodnicze, geologiczne i etnograficzne, mające umożliwić brytyjską ekspansję handlową. Tak więc owe Towarzystwo organizowało i finansowało wyprawy w głąb czarnego lądu. Następnie założono podobne towarzystwa we Francji (1821) i Niemczech (1878).
Kolejno organizowano wyprawy badające:
- rzekę Niger (1795 - 1879)
- Nil Biały, jego dopływy i wielkie jeziora Afryki środkowej (1827 - 1898). W pierwszym dziesięcioleciu XX wieku prowadzono dokładne pomiary tego obszaru. Przy okazji badania wschodnich dopływów Nilu, badano również Etiopię wówczas zwaną Abisynią.
- Saharę i Sudan (od 1850 aż do drugiej połowy XX wieku)
- Afrykę południową i Zambezi (1849 - 1912)
- Kongo i Afrykę równikową (1867 - 1913)
- Afrykę wschodnią (1848 - 1910)

INNE
Handlem niewolnikami początkowo zajmowali się Arabowie, następnie Portugalczycy i Anglicy. Formalne zniesienie handlu niewolnikami dokonane zostało na Kongresie Wiedeńskim w 1815 roku, jednak pozostało ono jedynie pisemną deklaracją.
W 1833 roku niewolnictwo w swych koloniach zniosła Wielka Brytania, w 1848 roku Francja, w 1856 - Holandia, w 1873 - Hiszpania i Portugalia.

Jeśli pozostały jeszcze jakieś pytania, proszę je zadawać w tym temacie.
Pracowałam na wikipedii.